Een rotdag.

“Iedereen heeft er wel eens een.”


Ik niet dus.
Misschien komt het omdat ik optimistisch in het leven sta, maar ik kan me maar weinig momenten herinneren dat mijn hele dag leed onder nare momenten. Tot vandaag. Ik weet niet waarom, maar alles zit me tegen! En dan praat ik ‘big time’ tegen!


Het begon allemaal met een telefoontje van mijn boze regisseur. Ik had samen met een vriendin en mijn stomme hoofd een reis naar Londen geboekt op dagen dat ik eigenlijk moest optreden. De conclusie was dat ik de reis maar moest zien om te boeken, aangezien zij anders geen subsidie meer krijgen. Dat was kut, want ik heb geen annuleringsverzekering, laat staan geld.


Na een paar keer met tranen in mijn ogen tegen ons kastje naast de computer te hebben getrapt, belde ik mijn vriendin op. Die was niet blij. Fijn, nu had ik spanningen in mijn theatergroep en ruzie met mijn vriendin. Bedankt regisseur *met naam die ik uit veiligheidsredenen even niet noem*!


Vervolgens krijg ik een smsje dat mijn redactievergadering niet meer doorgaat. Great. Voor niks mijn hele dag vrijgehouden. Daaropvolgend krijg ik een voicemailbericht van Carré: “Beste Charlotte, bedankt voor je deelname aan onze sollicitatieronde. Helaas hebben we slecht bericht voor je: je bent niet aangenomen, ons oog is op iemand anders gevallen.” FIJN.

Ik was zo depri, dat ik maar koekjes ben gaan bakken. Dat is mijn favoriete bezigheid als het qua vrolijk zijn eventjes niet meezit. Dat ging natuurlijk hartstikke mis, met als gevolg dat ik aan het aanrecht stond en als een soort cookiemonster mislukte koekjes naar binnen zat te werken.

En nu moet ik nog naar de sportschool. Ik denk dus dat daar iets vreselijks gaat plaatsvinden. Ik zie de ergste scenario’s voor me: ‘Charlotte die op de loopband struikelt en door een dodelijke klap op haar voorhoofd komt te overlijden’, Charlotte die haar arm uit de kom traint bij het gewichtheffen’ Of ik overlijd spontaan aan een hartaanval, dan kan hoor! Heb ik een keer ergens gelezen. Enfin, wish me luck want er gaat, ik herhaal, iets heel erg mis. Ik voel het aan mijn water. Echt waar.

01-11-2010 in cijfers

01-11-2010-10:46-nl1-1x130lcal+0%70kcal=200kcal-12:16-45cs-€1,92-13:03-13:09-€4,-+€2,-=€6,00-14:50-+/-3km-15:25-BB-€2,70,45kcal+€3,35,106.2gr=336kcal+€2,30,276kcal=€8,35-=612kcal-+/-20mn-45gein-17:16-€177,92=6,50x€3,89+15x8,73+rk=€15,00--BTW-17:43-+/-3km-2=1,€46,00-18:35-+/-600kcal=tt1136kcal-20:17-10.09-20:31-15mn9.9--115kcal-3x20-15mn20x20bsk-12:42mn,6.4kmh,-44kcal-15:22mn,5.6kmh,net-185,-55kcal=44kcal+55kcal=99kcal-1136-99=1037kcaltt-21:25rtl5-22:36net5-00:06-02-11-2010.

BAH.

GEEF MIJ MAAR WOORDEN.

                       

                     Laat me vrij zijn.

              Laat me dansen,zingen,springen

                         mij zijn.

Kapper

Daar zit ik dan.
Op de grond zie ik wilde, zongebleekte plukken liggen.
Mijn zomerhaar.
Haar vol verhalen, belevenissen.
Ik kijk de vrouw achter me glimlachend aan.
Laat die herfst maar komen.

Afspraak met louise 16-08-2010/ 10:00

Mijn vriendin en ik hebben een briljant plan bedacht: We gaan reizen.
Dat is namelijk de perfecte tijdsbesteding voor die, die geen concreet levensplan hebben. Maar wie in de logische volgorde denkt, bedenkt zich dat er daarvoor gewerkt zou moeten worden, en dat bedachten wij ook.


En daar stonden we dan: Eerst voor een uitzendbureau dat 'Start people' heette. Met trillende beentjes stonden we voor de deur en kwamen we tot de conclusie dat we "eerst verder gingen kijken, want dit uitzendbureau kenden we niet". En helaas, voor ons vonden we een paar meter verderop een uitzendbureau dat we wel kenden en moesten we wel naar binnen.


Ik hou eigenlijk helemaal niet zo van servicebalies, en net op het moment dat ik me afvroeg waarom ik dit eigenlijk niet gewoon via internet had geregeld, hoorde ik een overenthousiaste "Goedemiddaaag!" en keek ik in het "spontane" lachende gezicht van de mevrouw van het uitzendbureau.


samenvatting van wat er gebeurde: De vrouw praatte tegen ons alsof we twee koters van 5 waren, ik nam het voor ons op en deed stoer mijn hachje, mijn vriendin viel door de mand toen ze vertelde dat ze 17 was. Mijn vriendin was uitgeschakeld. Toen weer de volle aandacht op mij, "18 he?" "Eeeh ja" en toen kwam ie, de vraag die ik het meest haat, vermijdt, waar ik van walg...
"oke,ja. *kijkt me vel aan* "Weet je uberhaubt wel wat je later wil doen?"
en na wat gestotter en gestumpel, kreeg ik het advies: "Denk daar maar een keertje over na dan."
Shit, hier was ik dood. Ik kon haar moeilijk uitleggen dat ik door het leven dwaal en er niet over na durf te denken. Wat er de minuten daarna is gebeurd kan ik je niet vertellen, maar mijn rode stresskop nam het over en ik stond opeens buiten met een visitekaartje en een afspraak erop:


Afspraak met: Louise .......
Datum: 16-08-2010 tijd: 10:00


En mijn leven verandert van blanco naar lichtgrijs.

1.

Ik schrijf, en ik schrijf wat er in me opkomt. Mijn gedachten zijn zo chaotisch dat ik moeilijk kan vertellen in welke vorm en met welk doel ik deze blog schrijf. Vaak zullen het verslagen zijn van een bijzondere dag, losse dichtsels, bijzondere foto's,  krabbeltjes, verdwaalde verhalen, of een lichtelijk filosofische kijk op onderwerpen die ik in mij dagelijkse leven tegenkom. 


Nogmaals, ik heb geen flauw idee wat erop komt te staan. Maar dat idee staat me wel aan, het idee dat alles spontaan en onverwachts komt, net als mijn leven eigenlijk.


Liefs, Charlotte